Spelregels bij vakantie; hoe zit het ook alweer?

Mijn vorige blog ging over de opbouw en het vervallen van de wettelijke en bovenwettelijke vakantiedagen. In het onderstaande ga ik vooral in op hoe door een werknemer en een werkgever dient te worden gehandeld en welke termijnen er gelden bij een verzoek om vakantie.

Als een werknemer vakantie wil opnemen, vraagt hij dit aan bij zijn werkgever, bij voorkeur schriftelijk. De werkgever moet in principe instemmen met de verlofaanvraag. Hij mag alleen bezwaar maken als de gewenste vakantie grote problemen oplevert voor het bedrijf (zwaarwegende bedrijfsbelangen) of als er een collectieve vakantie is, zoals we die kennen in de bouw en in het onderwijs. Volgens de wet (artikel 7:638 BW) heeft elke werknemer overigens per jaar minimaal recht op twee keer één week of twee aaneengesloten weken vakantie.

De werkgever moet binnen 2 weken na ontvangst van de vakantieaanvraag schriftelijk bezwaar maken. De werkgever moet, bij een bezwaar, dan wel toestaan dat de werknemer op een ander moment vakantie opneemt. Voor bovenwettelijke vakantiedagen kunnen overigens andere regels gelden.

De ervaring leert dat nog wel eens vergeten wordt door de werkgever naar deze termijn van 2 weken te kijken. Blijft een reactie binnen die termijn van 2 weken uit, dan heeft de werknemer daarmee wel een stilzwijgend akkoord voor zijn vakantieaanvraag.

Het kan dus voorkomen dat een werkgever meent na 3 weken pas te moeten reageren op het verzoek van zijn werknemer om vakantie op te nemen. Het mag duidelijk zijn dat dit tot grote problemen kan leiden als de werknemer ondertussen zijn vakantie heeft geboekt en dus ook mocht boeken. De werknemer staat in zijn recht, maar het hoeft geen betoog dat dit de verhoudingen geen goed doet.

Ook als een werknemer ziek is, bouwt de werknemer vakantiedagen op, maar kan hij deze dagen dus ook opnemen. De zieke werknemer vraagt de werkgever daarvoor wel expliciet toestemming. Immers de werknemer kan zich tijdens zijn vakantie niet bezighouden met de re-integratie.

Deze blog bevat algemene informatie en is niet gericht op specifieke, individuele gevallen. De informatie uit deze blog kan dan ook niet als juridisch advies worden gekwalificeerd. Mocht je naar aanleiding van deze blog of in het algemeen vragen hebben met betrekking tot jouw eigen situatie, dan verneem ik dat graag.