Bij de aanleg van wegen en andere bouwprojecten zijn soms staalslakken gebruikt als funderingsmateriaal. In de praktijk blijkt echter dat deze slakken schadelijke stoffen bevatten die door regen- en grondwater uitlogen. Hierdoor kunnen omliggende percelen verontreinigd raken, met mogelijk aanzienlijke financiële schade voor grondeigenaren.
Het kan lang duren voordat een grondwaterverontreiniging zich verplaatst heeft. Ook kunnen soms verontreinigingen niet opgeruimd worden omdat ze, bijvoorbeeld onder een gebouw, niet toegankelijk zijn. Daardoor kan veel tijd verlopen voordat ingegrepen wordt.
Veel eigenaren realiseren zich niet dat hun recht op schadevergoeding kan verdampen door verjaring – zelfs voordat zij weten dát er sprake is van schade of zelfs schade is ontstaan. In dit artikel leg ik uit hoe dat zit en wat je moet doen om je rechten veilig te stellen.
Verjaring
De wet bepaalt dat vorderingen op enig moment verjaren. Bij bodemverontreiniging is dat na 5 jaren nadat de benadeelde met zowel de schade als met de daarvoor aansprakelijke persoon bekend is geworden. De vordering verjaart in elk geval na verloop van 30 jaren na de gebeurtenis waardoor de schade is ontstaan.
Op 14 oktober jl. heeft het Gerechtshof ’s Hertogenbosch een interessante uitspraak gedaan over de vraag wanneer nu precies de termijn van 30 jaren begint(ECLI:NL:GHSHE:2025:2810). Die zaak gaat over een uitgespoelde verontreiniging veroorzaakt door het gebruik van zinkas onder wegen door de gemeente Tilburg. Dit lijkt dus veel op de problemen rond de staalslakken.
De schadeoorzaak is een plotseling optredend feit, een voortdurend feit of een opeenvolging van feiten met dezelfde oorzaak. Als de gebeurtenis uit een voortdurend feit bestaat, begint de termijn te lopen nadat dit feit is opgehouden te bestaan. Als de gebeurtenis uit een opeenvolging van feiten bestaat, begint de termijn te lopen na het laatste feit.
De schadeoorzaak is, zo oordeelde het hof, de gedraging – handelen of nalaten – van de aansprakelijke persoon, die tot de schade kan leiden, ook al is het vooralsnog onzeker of inderdaad schade een gevolg ervan zal zijn en al heeft de schade, indien zij zich voordoet, zich pas later gemanifesteerd.
In dit geval is de oorzaak het gebruik van de zinkassen. Dat de schade pas later is ontstaan door het uitspoelen van die zinkassen en het verplaatsen van het grondwater naar het perceel van de benadeelde maakt geen verschil.
De lange verjaringstermijn begint te lopen door het intreden van de schadeveroorzakende gebeurtenis, zelfs als de benadeelde van het bestaan van zijn vordering niet op de hoogte is, als het vooralsnog onzeker is of er schade zal zijn, of als de schade zich pas later heeft gemanifesteerd.
Stuiting
Verjaring van een vordering kan voorkomen worden door de veroorzaker van de schade een schriftelijke aanmaning of een schriftelijke mededeling waarin je je ondubbelzinnig het recht op nakoming van de saneringsverplichting of de schadevergoeding voorbehoudt. Dat heet stuiting van de verjaring.
Het is verstandig om de betreffende aanmaning of mededeling zo te versturen dat dit bewijsbaar is.
Door de stuiting start de verjaringstermijn opnieuw maar met een maximum van 5 jaren.
Conclusie
Als in het verleden een bodemverontreiniging is ontstaan in de omgeving van jouw perceel en er is kans dat die zich uitbreidt is het verstandig de veroorzaker aansprakelijk te stellen en de verjaring te stuiten. Ook als nog onduidelijk is of je schade hebt of zal lijden.
Heb je vragen over bodemverontreiniging, saneringsplichten en aansprakelijkheid? Neem dan contact met mij op. Ik help je graag verder.
Geschreven door
Ruurd van Eck
december 2025
